Bij de Maretak kan ik mijzelf zijn, er worden geen prestaties van mij verwacht, alleen dat ik er plezier heb en er baat bij heb. Daardoor durf ik mij kwetsbaar op te stellen, er is aandacht voor elkaar, je voelt je welkom.

In 2010 kwam ik op een steenworp afstand van de plek waar ik geboren ben (het oude Piusziekenhuis) te wonen in Harderwijk na mijn leven lang in Nunspeet te hebben gewoond. Door mijn verhuizing kwam ik in aanraking met de Maretak waar ik graag als gast kwam en
nog steeds kom.

In Nunspeet werkte ik als Lerarenondersteuner op een basisschool. Daar begeleide ik kinderen met een aangeboren verstandelijke beperking, denk hierbij aan ADHD, ADD, Autisme, Down syndroom, laag cognitief niveau zodat ze toch gewoon mee konden draaien op een reguliere basisschool. Hierdoor leer je kijken naar de mogelijkheden en niet naar de onmogelijkheden. Dat heeft mijzelf geholpen toen ik eind 2014 om medische redenen moest stoppen met dit intensieve maar mooie werk.

Zelf ben ik toen dus niet achter de beroemde geraniums gaan zitten maar ben activiteiten gaan ondernemen die binnen mijn vermogen lagen. Afgelopen zomer vertelde ik aan een gastvrouw dat ik ook best iets voor de Maretak wilde betekenen. Binnen een paar dagen was ik “het haasje.”

De huidige secretaris zou haar functie neer leggen en of ik haar wilde opvolgen. Vervolgens heb ik een vergadering bijgewoond voordat ik ja gezegd heb en na afloop daarvan dacht ik: “Ja, dat kan ik wel.”

Ik ben blij dat ik op deze manier iets voor de Maretak kan betekenen, daarom deze kennismaking. Mijn naam is Yvon v.d. Hurk, 62 jaar en ik ben alleenstaand. Ik ben trotse moeder van twee volwassen kinderen die hun plek in de maatschappij gevonden heb. Ook prijs ik mij gelukkig met een leuke en lieve kleindochter van 7 jaar.

Ten slotte hoop ik dat u zich, net als ik, ook welkom voelt bij de Maretak. Als u het nog niet kent, kom gerust eens langs tijdens een workshop.